martes, 11 de diciembre de 2012

TELLINA TENUIS


Tellina tenuis
TELLINIDAE

Dende Noruegae o o Báltico ata a Península Ibérica e mailo Mediterráneo


En substratos de area fina, dende a intermareal, a pouca profundidade, enterrada ata 13 cm coa marea baixa

martes, 23 de octubre de 2012

STROMBUS RANINUS


Strombus raninus
 STROMBIDAE
 Indopácífico


El género Strombus engloba moluscos gasterópodos marinos de la familia Strombidae, que reciben el nombre común de caracolas.
Aunque la mayoría de las especies de este género se ha extinguido, sobreviven al menos 65 especies. De éstas, la mayoría se encuentra en los océanos indo-pacíficos, mientras 6 se hallan en las mayores regiones del Caribe

lunes, 1 de octubre de 2012

Spisula solida


Spisula solida
(CORNICHA=AMEIXA BLANCA )
 MACTRIDAE
Dende Noruega ata Portugal e Marruecos
Sublitoral, en area e grava ata os 100 m




 Vive en la zona intermareal, siendo propia de fondos de arena limpia, donde se entierra hasta una profundidad de 15-30 cm. Se aisla del exterior gracias al cierre hermético de las valvas, manteniendo en el in terior la cantidad de agua necesaria para sobrevivir.
 Especie propia del marisqueo a flote. Se captura con rastrillos en cantidad pequeña, asociada a la almeja babosa y a la rubia. Resulta algo imprevisible, pues aparece y desaparece con gran rapidez de los bancos marisqueros.

domingo, 16 de septiembre de 2012

Solen marginatus


Solen marginatus
LONGUEIRON VELLO 
 SOLENIDAE
De Noruega ata o O de África e mailo Mediterráneo
 Enterrado en fondos de area e fango na zoa infralitoral

os longueiróns, coma as outras "navallas",  son unisexuais. Viven enterrados na area e a se localizan polo furado en forma de 8. Métese un arame terminado en brica que engancha ó bicho.
O divertido é collelas cando a marea aínda está baixando e teñen os sifóns fora do orificio: métense os dedos na area axiña e aprétase a cuncha e tírase para arriba rápdo e forte, que se resisten.
Hai quen pon sal gorda no furado para que pense que xa subeu a marea e saia e collelo a golpe de sacho.
Pero precisamente este LONGUEIRÓN non se pesca de ningunha destas maneiras, porque vive aló onde a marea nunca as abandona. Hai que usa-lo rastro dende embarcación.
Tampouco non é moi apreciado este "vello". A NAVALLA sí, carallo.

domingo, 9 de septiembre de 2012

SCROBICULARIA


Scrobicularia plana

CADELA

VENERIDAE
Dende Noruega ao O de África e mailo Mediterráneo
 

Intermareal e tamén en esteiros

¿S.piperata o S. plana'
That is the question

miércoles, 29 de agosto de 2012

Scaphander lignarius


Scaphander lignarius 
PHILINIDAE
Mediterráneo y Atlántico
 O animal non colle dentro da súa cuncha.
É depredador, alinentándose de gusanos, formaníferos e doutros moluscos

jueves, 23 de agosto de 2012

Ranella venosa


Rapana venosa
THAIDIDAE


 Orginaria de Japón
 
Introducida e invasora en Sudamérica, Bulgaria e outros paises.

Depredador de ameixas, ostras, mexillóns

martes, 31 de julio de 2012

RANELLA OLEARIA



Ranella olearia

CORNETA

RANELLIDAE

Atlántico e Mediterráneo 
Area e lama, preto das pedras, nivel inframareal

Corneta é nome que se lle da moitas especies distintas. Tamén Caracola.
Son nomes que se lle poden aplicara moitos "modelos" moi semellantes se un pon ollos de "chino" para que os obxectos se vexan borrosos :)

martes, 3 de julio de 2012

Pteria hirundo


Pteria hirundo

PPTERIIDAE

(PAXARIÑA)

Mediterráneo e Atlántico
En fondos rocosos e sobre gorgonias e outros animais

viernes, 15 de junio de 2012

A CUNCHA DOS PEREGRINOS


Pecten maximus

VIEIRA 

PECTINIDAE

Dende Noruega ata Portugal
 Fondos de area ou grava, en augas profundas
Encántame a cuncha do Peregrino. Pero o bicho nin o probo,.có medo que lle teño a que me toque unha que veña dunha colleita ilegal nunha zona contaminada. E aínda que teña garantías de control, teño medo dd que o seu contido en toxina no músculo, aínda que esté dentro dos límites legais, sexa moito para min.
Este medo non o teño cós demáis bivalvos galegos, e aínda por riba, gústanme moito máis

jueves, 14 de junio de 2012

CARACOLAS DE LA FONTANA

LA DE TREVI, naturalmente. 
Mirad como sopla el Tritón su caracola, el caballo sobre el agua brincando

Aunque puestos a mariscar en la Fontana, ninguno como Marcelo afortunado

domingo, 10 de junio de 2012

NAVALLÓN


Pharus legumen

NAVALLÓN

PHARIDAE


Dende o SO das I.Británicas ata o Mediterráneo e NO de África
 Enterrado na area litoral

sábado, 2 de junio de 2012

LLAPAS

Patella vulgata

LAPA

PATELLIDAE
Dende Noruega ó Mediterráneo
Sobre rochas da meso e supralitoral, alimentándose de algas verdes, roxas e de Fucus novos, exercendo forte presión nesta especie.
Cando baixa a marea, cada individuo queda pegado coma unha lapa que él exactamente na mesma ubicación sempre, de xeito que vai medrando axustándose a cuncha á irregularidade dese preciso espacio.

martes, 29 de mayo de 2012

PATINA


Patina pelucida

LAPA LISTADA

PATELLIDAE

Dende Noruega a Portugal
 Ata 30 m en costas rochosas expostas, sobre Laminaria, á que furan para se alimentar

martes, 22 de mayo de 2012

OLIVAS


  OLIVA

OLIVIDAE

Indopacífico

 
Amalda similis

OLIVA

OLIVIDAE

Indopacífico

lunes, 7 de mayo de 2012

OCENEBRA

Ocenebra erinacea
CORNIÑA
MURICIDAE
Desde Dinamarca a Canarias e Azores. Mediterráneo
Depreda mexillóns e outros bivalvos

Hábitat. zona intramareal rochosa

domingo, 22 de abril de 2012

MEJILLÓN

Mytilus galloprovincialis
MEXILLÓN
MYTILIDAE
Atlántico e Mediterráneo
É a especie que cultivamos en Galicia  pero...
 ¡está na lista das 100 especies invasoras máis dañinas do mundo!
No Cantábrico xa ten sustituido a M.edulis

domingo, 15 de abril de 2012

BOLINUS CORNUTUS

Bolinus cornutus tumolosus
MURICIDAE
Canarias
El Murex de cuernos, es una especie depredadora de caracol de mar, un molusco marino la familia Muricidae. Es común a lo largo de la costa oeste de África, en donde prefiere aguas bajas y prefiere el substrato cubierto con grava o rocoso.
Es carnívoro y depredador
De esta especie también se extrae un tinte púrpura rico, designado generalmente la púrpura de Tyrian. El tinte es una mucosidad de la glándula hipobranquial del caracol, que se secreta para la defensa y como ayuda en la depredación (para ayudar a la rádula a perforar conchas de bivalvos)

jueves, 12 de abril de 2012

CAÑADIÑA

esta entrada é complementaria desta outra anterior:
http://cunchasdemuros.blogspot.com.es/search/label/MURICIDAE

Bolinus brandaris

CAÑADIÑA

MURICIDAE

De Portugal a Marruecos e Mediterráneo

Sobre fango e pedras, en augas someras

Comestible
Aínda máis: : Se encuentra en fondos con piedras cuyas superficies son blandas y cubiertas de algas. Con cha resistente, con seis o siete espiras abultadas, con púas cónicas y fuertes. El sifón es largo y recto. Puede medir lo mismo que la concha. Es de color blanquecino y amarillento, con la abertura anaranjada. Es un molusco carroñero y depredador de otros moluscos, a los que ataca con su potente rádula. Es comestible y frecuente en los mercados.
Todo el litoral, aunque es poco abundante por ser objeto de pesca comercial.
Mediterráneo y Atlántico

domingo, 8 de abril de 2012

Malea ringens

Malea ringens

PIRULA

TONNIDAE Trópico pacífico e atlántico

Las conchas de los ejemplares adultos de esta especie alcanzan los 234 mm. de altura2

martes, 3 de abril de 2012

AROLA

Lutraria lutraria
AROLA
Dende o S de Noruega ao Sahara e o Mediterráneo
CARDIIDAE

Enterrada en fondos fangosos ata os 100 m., asomando os
longos sifóns

sábado, 31 de marzo de 2012

Haliotis tuberculata
ORELLA
HALIOTIDAE
Dende o N de África ao Medidterráneo

Infralitoral en zoas rochosas perto da costa
La familia de las Haliotis se encuentra ampliamente difundida por las aguas de todo el planeta, estando representada por casi un centenar de especiesEn los países de habla inglesa se les conoce por el nombre de abalones y en algunas zonas tienen una altísima aceptación gastronómica; por ejemplo en California son famosas las hamburguesas hechas a base de la carne de este molusco y su nácar es utilizado para trabajos de joyería y artesanía.
Es indudable la excelente rentabilidad que se obtiene de la explotación comercial de estos moluscos, por lo que en algunas zonas su supervivencia está siendo amenazada
Debido al abuso en sus capturas, en Francia está declarada como especie protegida

martes, 27 de marzo de 2012

AMEIXÓNN RABIOSO

Glycimeris glycimeris

AMEIXÓN

GLYCIMERIDAE

Dende Noruega ao o O. de Africa, e no Mediterráneo
El rabioso es un molusco bivalvo que habita en fondos arenosos hasta 80 o 100 metros de profundidad.
  • Tiene una forma casi circular y excava en los sedimentos de arena y fango.
  • Su recolección se realiza desde una embarcación mediante un rastro.
  • Alcanza los 65mm y su talla mínima es de 40mm.

sábado, 17 de marzo de 2012

GIBBULA

Gibbula tumida

PEONZA MAGA

TROCHIDAE

Dende Islandia e N.de Noruega ata España

martes, 13 de marzo de 2012

viernes, 9 de marzo de 2012

DOSINIA EXOLETA

Dosinia exoleta

RELÓ

VENERIDAE
Dende o S de Noruega ata o N de En sedimentos ata 100 m

Ecology

Burrows deeply in shelly or muddy gravel. Feeds by filtering phytoplankton.

Distribution and status

Common
Occurs from Norway to the Iberian Peninsula and into the Mediterranea

martes, 6 de marzo de 2012

Dentalium vulgare

Dentalium vulgare

COLMILLO DE ELEFANTE

DENTALIIDAE

Dende o Mar do Norte ata o Mediterráneo

Enterrado verticalmente en fondos fangosos e areosos, có extremo máis fino libre polo que entra e sae a auga

18th century European use

In pre-modern medicine, these shells were considered an excellent alkali, and apothecaries would pulverize them for use in several preparations. The shell used for this purpose was described by Joseph Pitton de Tournefort in London in the 18th century as being "of a tubular, or conical form, about 3 inches long; of a shining, greenish white; hollow; light, and divided lengthwise by parallel lines, running from top to bottom. It is about the thickness of a feather, and bears some resemblance to a canine tooth." However, it was considered at that time to be very rare, and in lieu of that, another shell was usually substituted



domingo, 4 de marzo de 2012

AMEIXA MACHA

Callista chione
AMEIXAS MACHA
VENERIDAE
Dende as Illas Británicas ata o MediterráneoEnterrada ata 100 m de profundidade
APUNTES COPIADOS DE ICTIO-TERM:

Concha sólida, ovalada, con las valvas simétricas, muy pulidas, con finísimas esculturas concéntricas

Notas sociolingüísticas



Callista chione, fácil de reconocer por su superficie lisa y brillante y por su gran tamaño, es denominada concha fina en toda la costa gaditano-onubense, pero muchos informantes "tal vez por no dedicarse a la recolección de mariscos- no conocen a esta especie o la confunden con otras. Por otra parte, pese a ser una especie más frecuente en el litoral surmediterráneo (de ahí la voz almeja malagueña), muchos informantes onubenses la identifican correctamente. Los nombres de papa, pepeta y cebollera se deben al parecido simultáneo de este bivalvo con la patata (Solanum tuberosum), por su concha globosa, y con la cebolla (Allium cepa), por el color marrón del periostraco (capa externa de la concha) similar al de la piel de esta planta hortense. El nombre de almeja chochona, obtenido de un informante de Cádiz, procede de una confusión con la almeja chocha (Venerupis pullastra), no incluida en Ictioterm.



NOTES FROMN WIKIPEDIA:

Smooth clam

The smooth clam, Callista chione, (also sometimes classified as Cytherea chione or Meretrix chione) is a rather large, temperate, marine, bivalvemollusc that inhabits sandy bottoms or with small pebbles in clean waters down to about 200 m from the British Isles to the Mediterranean.[1] The shell can reach up to about 110 mm Ø, its outer side is smooth and ranges from light greenish creamy colour to medium brown [2], probably varies to match the background; the interior is white to soft pink. The concentric and radial growth lines are easily seen. Callista chione is edible, different dishes are prepared throughout the Mediterranean in Spain, Italy, France, the Balkan and the Magreb countries.
It has been found that, as is the case with many bivalve molluscs, which are filter-feeders, (they feed by filtering food particles from the water), that Callista chione, common in fish markets in the Mediterranean, concentrates toxins from dinoflagellates blooms associated with pollution events such as red tides[3], sewage water, old sediment dredging, ship ballast water dumping, etc. These toxins cannot be eliminated by the traditional cleansing of shellfish in clean water or by cooking, and can be responsible for complex human health problems: respiratory ailments, skin rashes, even paralysis, etc., such as it is known now to have occurred in New Orleans, associated with the contact or ingestion of severely contaminated water, left by Katrina. The commonest of these dangers is known as PSP or paralytic shellfish poisoning

jueves, 1 de marzo de 2012

CREPIDULA FORNICATA

Crepidula fornicata

AMERICAN SLIPPER

CALYPTRAEIDAE

Dende Noruega ao Mediterráneo (invasora)

Originaria de América, invasora en Europa.PLAGA en cultivos de ostras e mexillóns (compite polo sustrato e alimento)


Fórnix, Linneo y Crepidula Fornicata PDF Imprimir E-Mail

Dr. Ricardo Miguel

Estimado maestro y amigo, luego de leer tu artículo sobre el Fórnix, me sentí animado a contarte, sobre cómo había llegado a averiguar algunas cosas interesantes sobre los significados y derivaciones de dicha palabra.

Todo comenzó hace poco tiempo cuando me enfrenté al siempre intimidante título "Sexo y Tamaño" que es el tercer ensayo del libro "La sonrisa del flamenco” de Stephen Jay Gould, (Crítica 2004).

El autor comenta que a los ocho años de edad comenzó a coleccionar conchas y que su preferida se denominada lapa zapatilla.

Años más tarde descubrió que Linneo le había puesto el nombre científico de Crepidula Fornicata a su lapa preferida, lo cual aumentó su curiosidad por el animalito, sobre todo cuando estudió los hábitos reproductivos de Crepidula. En ese momento creyó haber encontrado la clave de por qué Linneo le había puesto tal nombre.


Estos animalitos se apilan unos sobre otros en pilas que pueden ser de hasta doce lapas e invariablemente las más pequeñas son machos y ocupan las capas superiores y las más grandes son hembras y ocupan las capas inferiores. Los machos de la capa más superior no son obligadamente homosexuales sino que su pene es lo suficientemente largo como para deslizarse entre varias capas de machos hasta conseguir llegar a la hembra.


Algún tiempo después averiguó que el nombre que Linneo le había puesto no tenía nada que ver con el sexo ya que este había trabajado con conchas de museo e ignoraba los hábitos sexuales de Crepidula Fornicata. El había elegido el nombre Fórnix que en latín significa arco; en este caso daba cuenta de la forma abovedada de la lapa. Algunos años después Jay Gould descubrió más detalles de la sexualidad de este curiosos animalito, dado que esta cambia de sexo de modo natural. Es una hermafrodita secuencial. Las formas juveniles maduran, en primer lugar como machos pequeños y posteriormente se transforman en hembras de mayor tamaño. Los animales que se encuentra en la mitad de la pila, habitualmente se encuentran en el proceso de convertirse de machos a hembras. Este modelo se denomina proterandria (el macho primero) que es más común que proteroginia (la hembra primero). Con referencia al tamaño, cabe aclarar, que en la naturaleza prevalece ampliamente el esquema, que las hembras son más grandes que los machos.


Algún tiempo después el autor encontró el nexo que esperaba. Fue la lingüística la que le reveló la asociación entre los arcos morfológicos (Fórnix) y el sexo. En el A. Browser´ s Dictionary encontró la siguiente cita:

"Dado que los Romanos utilizaban obras de ladrillo abovedadas en las partes subterráneas de los grandes edificios y dado que los pobres y las prostitutas de Roma vivían en esas cámaras; los primeros escritores cristianos desarrollaron el verbo fornicare, frecuentar prostíbulos. Las prostitutas de Pompeya trabajaban en lugares de piedra similares".

Un abrazo


Ricardo

Domingo 11 de marzo del 2007



PD: En la mujer, los recesos de la cúpula vaginal, en el contorno del cuello uterino, reciben también la denominación de Fórnix


lunes, 27 de febrero de 2012

Neptunea contraria

Neptunea contraria (Linnaeus, 1771)

BUCCINIDAE 80-120 mm

Mediterráneo, illas Canarias e Mar Cantábrico

Esta especie é “contraria” porque a espiral xira á dereita, non parqa a esquerda coma é a norma xeral